'Beste organisatie. Dank voor deze - inderdaad - barre tocht. Hoe krijgen jullie het georganiseerd: 2 maal een tocht met heel wat sneeuw ?', opende een uit Den Bosch afkomstig deelnemer een e-mail over zijn ervaring met de winterse omstandigheden tijdens onze recentelijke pelgrimswandeling naar Banneux.
Waarschijnlijk is hem niet bekend of is hij het vergeten dat wij onze eerste pelgrimage van 2010, de Gerlachustocht van Banholt naar Houthem op 11 januari, wegens overvloedige sneeuwval en gladheid niet door hebben laten gaan. De eerste keer in de vijftienjarige geschiedenis van de SPV, dat wij een pelgrimswandeling hebben moeten afgelasten. Vooraf waren we gealarmeerd door de barre winterse omstandigheden, waaronder kort daarvoor de tocht naar Banneux was gelopen. Weliswaar opgelucht dat er zich geen ernstige incidenten hadden voorgedaan, werden we desondanks als organisatie wel met de vraag geconfronteerd waar voor ons de grens ligt tussen veilig en niet veilig. Uiteraard beslist een ieder voor zich of hij/zij wel of niet meegaat, maar als bestuur voelen wij ons toch ook mede verantwoordelijk voor het welzijn van onze deelnemers.
Daarover met elkaar van gedachten wisselend hebben we een aantal criteria afgesproken op basis waarvan we besluiten om onze 'Banneux klassieker' wel of niet door te laten gaan. Dit zijn: aanwezige of voorspelde overvloedige sneeuwval, een weerswaarschuwing voor gladheid en een gevoelstemperatuur onder de min tien graden. Met het busbedrijf was overeengekomen dat we tot de voorafgaande zaterdagavond in de gelegenheid zijn om vanwege de weersomstandigheden onze reservering te annuleren. Zodoende hadden we tot zaterdagmiddag de tijd om een beslissing te nemen.
Het had al diverse malen gesneeuwd in december, ook in de voorafgaande week, maar niet in extreme mate. Volgens de weervoorspellingen zou het zondag 19 december droog blijven en de temperatuur iets onder het nulpunt. Uitgaande van onze criteria zou de tocht dus kunnen doorgaan. Voor alle zekerheid zijn we met drie mensen op de zaterdagochtend kritische plekken in de route op begaanbaarheid gaan controleren en werden we getrakteerd op een schitterend zonbeschenen en goed beloopbaar sneeuwlandschap. Na ruggespraak gehouden te hebben met enkele andere bestuursleden werd besloten om de wandeling door te laten gaan. Zo iets moois wil je immers niemand onthouden.
Het weer pakte echter anders uit dan voorspeld was. In de nacht begon het vanuit het noorden licht te sneeuwen en ontstond er gladheid met het gevolg, dat aangemelde deelnemers afkomstig uit Middden-Limburg en noordelijker zich begonnen af te melden. In totaal kregen we op de zondagochtend zestig afmeldingen binnen zodat één bus afgebeld kon worden. Achteraf bleek dat er liefst 87 mensen hadden afgezien van deelname. Vooral in de middag nam het sneeuwen toe, zodat de ongeveer 120 pelgrims die op pad waren gegaan in toenemende mate geconfronteerd werden met een steeds zwaarder wordende route. Vooral de laatste steile vijf kilometer naar Banneux bleek een echte killer.
Daar bleef het echter niet bij. Ook het busvervoer naar de uitstapplaatsen ondervond de nodige hinder. Dat betrof vooral de bus naar Val Dieu. Na twee maal vastgezeten te hebben in Banneux werd daar zo laat vertrokken, dat het zinloos leek om nog naar deze plaats toe te gaan. Verwacht werd dat je vanuit Val Dieu immers met je eigen auto niet meer weg zou kunnen komen. Eenmaal over de grens ging een ieder naarstig op zoek naar een manier om alsnog thuis te komen of elders de nacht door te kunnen brengen.
Best heftig, maar wij waren niet de enige organisatie die in deze periode met overlast, ten gevolge van de extreme weersomstandigheden, werd geconfronteerd. Als SPV doen wij steeds onze best om onze pelgrimswandelingen zo goed mogelijk te organiseren, maar zijn afhankelijk van de weersomstandigheden. Vooral in de winter kan het raak zijn hebben we nu al drie keer ondervonden.
Als bestuur zou je er een beetje moedeloos van kunnen worden, mits dit avontuur voor de SPV niet geëindigd was met een echte opkikker. Door de grote uitval van de deelnemers die zich voor het busvervoer hadden aangemeld, dreigde onze penningmeester met een financiële strop te worden geconfronteerd. Vandaar dat er een vriendelijk verzoek naar de afmelders is gestuurd om op vrijwillige basis alsnog een bijdrage te doen in de buskosten. Daar is veelal in positieve zin op gereageerd. Er waren zelfs mensen die niet alleen hun buskosten betaalden, maar daarnaast tevens nog een bedrag schonken. Zodoende zijn onze zorgen over een dreigende financiële strop als sneeuw voor de zon verdwenen. Dat is op zich al prettig, maar vooral de wijze waarop is gereageerd doet goed en geeft moed en zin om door te blijven gaan. Waarvoor hartelijk dank!
