Om 10.15 uur kwamen 22 mensen bij station Venray in Oostrum bijeen op de feestdag van Sint Jozef, om te pelgrimeren naar de enige bedevaartplaats van hem in Smakt, op de grens van Limburg en Noord-Brabant. Het waren dus niet de 89 wandelaars die in 2011 meededen (toen 19 maart op een zaterdag viel. Maar achteraf zeiden we: met 20 mensen op pad geeft meer het gevoel van samen-op-weg te zijn.
In ieder geval heeft het weer mensen niet thuis gehouden, want na een lange periode van wind en regen was het vandaag heerlijk weer en liet de zon zich zien bij aangenaam wandeltemperaturen.
De tocht begon officieel in de Mariakapel naast de parochiekerk van Oostrum waar al eeuwenlang ‘O.L.V. Behoudenis der Kranken’ (1) wordt vereerd. We brachten er een groet aan Maria met een eigentijdse litanie. Dankzij wandelaars die deze streek kennen, maakten we nog een ommetje langs het plaatselijk kerkhof, waar een bijzondere kruisweg is met een ’Trans Cedron’ (2): een ‘Golgotaheuvel’, waar je in kunt lopen om het graf van Jezus te bezoeken.
Toen wandelden we Landgoed Geijsteren binnen dat deels in Limburg, deels in Noord Brabant ligt. Vanaf de pas gerestaureerde Rosmolen (3) volgden we de Oostrumse beek (4) en staken die verderop over via een boomstam-bruggetje (5).
Midden in het bos ligt de Willibrorduskapel. De beheerder zou ons daar met de sleutel opwachten, maar door een misverstand was hij er niet. We hielden daarom ons bezinningsmoment ernaast bij de Willibordusput (6), waar we stil stonden bij oude legendes over Sint-Jozef, omdat er immers in de bijbel weinig over hem te lezen is. Op dat moment scheen de zon uitbundig en we konden er een korte picknick houden (7) voordat we weer verder trokken.
De bossen van het landgoed reiken tot bijna in Smakt, waar we rond 13.00 uur aankwamen voor een bezinningsmoment ter afsluiting ( 8 t/m 11). Daar stonden we stil bij een bijbelpassage waarin Jozef wél ter sprake komt: dat hij zijn gezin wegleidde en voor dreigend geweld in Egypte een veilig heenkomen zocht, zoals momenteel zoveel ouders met hun kinderen op de vlucht zijn.
Op deze Sint-Jozeffeestdag was het met name erg druk in het ernaast geleden pelgrimshuis, maar dankzij een hulpvaardige en snelle bediening kwam iedereen er aan zijn trekken voor koffie met vlaai, een kop soep, een uitsmijter of wat dies meer zij.
Ook de wandeling terug liep grotendeels door bossen, maar nu aan de andere kant van het spoor (de Maaslijn tussen Roermond en Nijmegen) en rond 15.30 uur konden we in Oostrum afscheid nemen na een fijne dag met elkaar: mensen uit Nood-, Midden- en Zuid-Limburg.
